Αφού το θέλεις,
φύγε και για μένα μη σε νοιάζει,
εγώ θα ζήσω
έτσι που η μοίρα το προστάζει.
Δεν μπορώ να σ’ εμποδίσω,
όχι, ήτανε γραφτό,
το πικρό το ριζικό μου,
διώχνει ό,τι αγαπώ.
Μη σκοτίζεσαι για μένα,
έχω τόσα παθημένα, τι να πάθω πιο πολύ,
φύγε, μη με λογαριάζεις,
δώσ’ μου, δίχως να διστάζεις, τη χαριστική βολή.
Αφού το θέλεις,
φύγε και για μένα μη σε νοιάζει.
Αφού το θέλεις,
φύγε, μη μου δίνεις σημασία,
στις τόσες πίκρες,
παίρνω κι από `σένα άλλη μία.
Στον καημό, συνηθισμένος είμαι,
και στην απονιά,
κι η καρδιά μου, μαθημένη είναι
πάντα να πονά.
Μη σκοτίζεσαι για μένα,
έχω τόσα παθημένα, τι να πάθω πιο πολύ,
φύγε, μη με λογαριάζεις,
δώσ’ μου, δίχως να διστάζεις, τη χαριστική βολή.
Αφού το θέλεις,
φύγε και για μένα μη σε νοιάζει.
|
Afu to thélis,
fíge ke gia ména mi se niázi,
egó tha zíso
étsi pu i mira to prostázi.
Den boró na s’ ebodíso,
óchi, ítane graftó,
to pikró to rizikó mu,
dióchni ó,ti agapó.
Mi skotízese gia ména,
écho tósa pathiména, ti na pátho pio polí,
fíge, mi me logariázis,
dós’ mu, díchos na distázis, ti charistikí volí.
Afu to thélis,
fíge ke gia ména mi se niázi.
Afu to thélis,
fíge, mi mu dínis simasía,
stis tóses píkres,
perno ki apó `séna álli mía.
Ston kaimó, sinithisménos ime,
ke stin aponiá,
ki i kardiá mu, mathiméni ine
pánta na poná.
Mi skotízese gia ména,
écho tósa pathiména, ti na pátho pio polí,
fíge, mi me logariázis,
dós’ mu, díchos na distázis, ti charistikí volí.
Afu to thélis,
fíge ke gia ména mi se niázi.
|