|
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους τυραννούσε πάντα
ένας πανάρχαιος πυρετός που ονόμαζαν φυγή
τριμμένο ρούχο η μνήμη τους κρυμμένο μες σε τσάντα
μαζί τους το ταξίδευαν παλιώνανε μαζί
Όσους γεννήθηκαν εδώ τους ξεγελάσαν τ’ άστρα
της θάλασσας η μυρωδιά των βράχων οι γκρεμοί
κι οι αδικαίωτοι πόθοι τους στα ερειπωμένα κάστρα
αλαφροϊσκιωτα παιδιά γεννούν κάθε πρωί
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν’ αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
Όσοι γεννήθηκαν εδώ κάποτε θα επιστρέψουν
μέσα τους πάλι σκάβοντας θα δούνε την αρχή
στον κόσμο και στον ουρανό το πρόσωπο θα στρέψουν
να ξαναβρούν του ταξιδιού την πρώτη αφορμή
Αυτή τη θάλασσα παλεύω ν’ αρνηθώ
αυτό το φως που έχω πληρώσει να πληγώσω
από τον Έλληνα εαυτό μου να σωθώ
μήπως στο τέλος την Ελλάδα κι ανταμώσω
|
Όsus genníthikan edó tus tirannuse pánta
énas panárcheos piretós pu onómazan figí
trimméno rucho i mními tus krimméno mes se tsánta
mazí tus to taksídevan paliónane mazí
Όsus genníthikan edó tus ksegelásan t’ ástra
tis thálassas i mirodiá ton vráchon i gkremi
ki i adikeoti póthi tus sta eripoména kástra
alafroiskiota pediá gennun káthe pri
Aftí ti thálassa palevo n’ arnithó
aftó to fos pu écho plirósi na pligóso
apó ton Έllina eaftó mu na sothó
mípos sto télos tin Elláda ki antamóso
Όsi genníthikan edó kápote tha epistrépsun
mésa tus páli skávontas tha dune tin archí
ston kósmo ke ston uranó to prósopo tha strépsun
na ksanavrun tu taksidiu tin próti aformí
Aftí ti thálassa palevo n’ arnithó
aftó to fos pu écho plirósi na pligóso
apó ton Έllina eaftó mu na sothó
mípos sto télos tin Elláda ki antamóso
|
