Έρημα χωριά
μες στο τρένο για τα σύνορα
άνοιξη βαριά στης καρδιάς τη ζυγαριά
άγνωστα πουλιά μες στα φύλλα που θροΐζουν
και σε τόπους που μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές
μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές.
Έρημα χωριά
σαν το δάκρυ μου που κράτησα
σαν τα μάτια σου π’ αγάπησα
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
Έρημα χωριά
λίγο έξω απ’ τα σύνορα
βλέμματα θεριά, άλλου κόσμου μαχαιριά
άλλου κόσμου η μαχαιριά.
Τώρα νοσταλγώ
τα φιλιά που δε μετρήσαμε
τα τραγούδια π’ αγαπήσαμε
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
|
Έrima choriá
mes sto tréno gia ta sínora
ániksi variá stis kardiás ti zigariá
ágnosta puliá mes sta fílla pu throΐzun
ke se tópus pu mirízune vrochés, ágries vrochés
mirízune vrochés, ágries vrochés.
Έrima choriá
san to dákri mu pu krátisa
san ta mátia su p’ agápisa
ke ta perno makriá san ta érima choriá
san ta érima choriá.
Έrima choriá
lígo ékso ap’ ta sínora
vlémmata theriá, állu kósmu macheriá
állu kósmu i macheriá.
Tóra nostalgó
ta filiá pu de metrísame
ta tragudia p’ agapísame
ke ta perno makriá san ta érima choriá
san ta érima choriá.
|