Μικρός ο κόσμος και εμένα πια δεν με χωράει
στα ίδια να είμαι δεν το αντέχω δεν μπορώ
και μες τις φλέβες σαν άγριο αίμα να κυλάει
ένα ταξίδι που δεν θα έχει προορισμό
Μες στην καρδιά, καίει η φωτιά
τίποτα δε με κρατά
Φεύγω, από τα παλιά δραπετεύω
σε άγνωστη γη ταξιδεύω
μη με ρωτάτε που πάω δεν ξέρω ούτε εγώ.
Φεύγω, με συντροφιά μου τα αστέρια
ψάχνω καινούργια λημέρια
έτσι μ’ αρέσει να ζω.
Απ’ τα γνωστά μου δε θέλω τίποτα να πάρω
τα αφήνω όλα σε μια άλλη εποχή
έχω παρέα μου την τρέλα μου και ξεκινάω
να γράψω πάλι σε ένα ολόλευκο χαρτί
Μες στην καρδιά, καίει η φωτιά
τίποτα δε με κρατά
Φεύγω, από τα παλιά δραπετεύω
σε άγνωστη γη ταξιδεύω
μη με ρωτάτε που πάω δεν ξέρω ούτε εγώ.
Φεύγω, με συντροφιά μου τα αστέρια
ψάχνω καινούργια λημέρια
έτσι μ’ αρέσει να ζω.
|
Mikrós o kósmos ke eména pia den me chorái
sta ídia na ime den to antécho den boró
ke mes tis fléves san ágrio ema na kilái
éna taksídi pu den tha échi proorismó
Mes stin kardiá, kei i fotiá
típota de me kratá
Fevgo, apó ta paliá drapetevo
se ágnosti gi taksidevo
mi me rotáte pu páo den kséro ute egó.
Fevgo, me sintrofiá mu ta astéria
psáchno kenurgia liméria
étsi m’ arési na zo.
Ap’ ta gnostá mu de thélo típota na páro
ta afíno óla se mia álli epochí
écho paréa mu tin tréla mu ke ksekináo
na grápso páli se éna olólefko chartí
Mes stin kardiá, kei i fotiá
típota de me kratá
Fevgo, apó ta paliá drapetevo
se ágnosti gi taksidevo
mi me rotáte pu páo den kséro ute egó.
Fevgo, me sintrofiá mu ta astéria
psáchno kenurgia liméria
étsi m’ arési na zo.
|