|
Λυκόφως φλογισμένο
κι εγώ να περιμένω
σταγόνες στην κλεψύδρα τ’ όνειρό μου
Λευκό το φόρεμά σου
κι η νύχτα στα μαλλιά σου
να κρύβεις στις σκιές στο παρελθόν μου
Στου χρόνου τις στοές τώρα βαδίζω
και φεύγω, φεύγω, φεύγω
Φεύγω απ’ όλα κι από σένα
όλα τα βράδια γίναν ένα
Φεύγω να βρω τον εαυτό μου
να μπω στο σώμα το δικό μου
φεύγω…
Καρδιά που κλαις ακόμα
σε πληγωμένο σώμα
αχτίδα σε μια δύση που τρομάζει
Με χέρια παγωμένα
να ψάχνω απελπισμένα
να βρω τον ουρανό που μου ταιριάζει
Στου χρόνου τις στοές τώρα βαδίζω
και φεύγω, φεύγω, φεύγω
Φεύγω απ’ όλα κι από σένα
όλα τα βράδια γίναν ένα
Φεύγω να βρω τον εαυτό μου
να μπω στο σώμα το δικό μου
φεύγω…
|
Likófos flogisméno
ki egó na periméno
stagónes stin klepsídra t’ óniró mu
Lefkó to fóremá su
ki i níchta sta malliá su
na krívis stis skiés sto parelthón mu
Stu chrónu tis stoés tóra vadízo
ke fevgo, fevgo, fevgo
Fevgo ap’ óla ki apó séna
óla ta vrádia ginan éna
Fevgo na vro ton eaftó mu
na bo sto sóma to dikó mu
fevgo…
Kardiá pu kles akóma
se pligoméno sóma
achtída se mia dísi pu tromázi
Me chéria pagoména
na psáchno apelpisména
na vro ton uranó pu mu teriázi
Stu chrónu tis stoés tóra vadízo
ke fevgo, fevgo, fevgo
Fevgo ap’ óla ki apó séna
óla ta vrádia ginan éna
Fevgo na vro ton eaftó mu
na bo sto sóma to dikó mu
fevgo…
|
