Φοβάμαι, για τις μέρες που περνούν
για τις νύχτες που θα ‘ρθούν, φοβάμαι
φοβάμαι, πως δεν είμαι αυτό που θες
κι όσα ζήσαμε κλωστές που σπάνε.
Λυπάμαι, και για σένα που ρωτάς πού πάμε
λυπάμαι, μα δεν ξέρεις ν’ αγαπάς,
και στο τίποτα σκορπάς, λυπάμαι.
Τι άλλο πια ζητάς, συμβόλαιο καρδιάς
δεν έκανε κανείς
αν όμως μ’ αγαπάς, πού πάμε μη ρωτάς
μη με πονάς
Φοβάμαι, για τις μέρες που περνούν
για τις νύχτες που θα ‘ρθούν, φοβάμαι.
Φοβάμαι, για τις μέρες που περνούν
για τις νύχτες που θα ‘ρθούν, φοβάμαι
φοβάμαι, η αγάπη είναι γυαλί
που όλοι λίγο ή πολύ το σπάμε
Λυπάμαι, που δε μ’ ένιωσες ποτέ, λυπάμαι
λυπάμαι, μα δεν έχεις αντοχές
κι όλο αύριο μου λες, λυπάμαι.
Τι άλλο πια ζητάς, συμβόλαιο καρδιάς
δεν έκανε κανείς
αν όμως μ’ αγαπάς, που πάμε μη ρωτάς
μη με πονάς
Φοβάμαι, για τις μέρες που περνούν
για τις νύχτες που θα ‘ρθούν, φοβάμαι
|
Fováme, gia tis méres pu pernun
gia tis níchtes pu tha ‘rthun, fováme
fováme, pos den ime aftó pu thes
ki ósa zísame klostés pu spáne.
Lipáme, ke gia séna pu rotás pu páme
lipáme, ma den kséris n’ agapás,
ke sto típota skorpás, lipáme.
Ti állo pia zitás, simvóleo kardiás
den ékane kanis
an ómos m’ agapás, pu páme mi rotás
mi me ponás
Fováme, gia tis méres pu pernun
gia tis níchtes pu tha ‘rthun, fováme.
Fováme, gia tis méres pu pernun
gia tis níchtes pu tha ‘rthun, fováme
fováme, i agápi ine gialí
pu óli lígo í polí to spáme
Lipáme, pu de m’ énioses poté, lipáme
lipáme, ma den échis antochés
ki ólo avrio mu les, lipáme.
Ti állo pia zitás, simvóleo kardiás
den ékane kanis
an ómos m’ agapás, pu páme mi rotás
mi me ponás
Fováme, gia tis méres pu pernun
gia tis níchtes pu tha ‘rthun, fováme
|