Λες πως έφταιξα εγώ,
που χωρίσαμε οι δυο μας
και καράβι στο βυθό
είναι τώρα το όνειρο μας,
Λες πως έφταιξα εγώ αλλά αλίμονό μας,
είν’ το φταίξιμο διπλό σε κάθε χωρισμό.
Φταίμε κι οι δυο
που ζούμε χώρια,
κάτω απ τον ίδιο ουρανό,
και μας ξυπνά η στεναχώρια
και λέει βραχνά
φταίμε κι δυο!
Λες πως έφταιξα εγώ
που ναυάγησε η ζωή μας…
κι είναι δάκρυ αλμυρό
τώρα ανάμνησή μας,
λες πως έφταιξα εγώ για την καταστροφή μας…
όμως πρέπει να στο πω
πως φταίξαμε κι δυο…
Φταίμε και οι δυο
που ζούμε χώρια,
κάτω απ τον ίδιο ουρανό,
και μας ξυπνά η στεναχώρια
και λέει βραχνά
φταίμε κι δυο!
Λες πως έφταιξα εγώ….
|
Les pos éfteksa egó,
pu chorísame i dio mas
ke karávi sto vithó
ine tóra to óniro mas,
Les pos éfteksa egó allá alímonó mas,
in’ to fteksimo dipló se káthe chorismó.
Fteme ki i dio
pu zume chória,
káto ap ton ídio uranó,
ke mas ksipná i stenachória
ke léi vrachná
fteme ki dio!
Les pos éfteksa egó
pu nafágise i zoí mas…
ki ine dákri almiró
tóra anámnisí mas,
les pos éfteksa egó gia tin katastrofí mas…
ómos prépi na sto po
pos fteksame ki dio…
Fteme ke i dio
pu zume chória,
káto ap ton ídio uranó,
ke mas ksipná i stenachória
ke léi vrachná
fteme ki dio!
Les pos éfteksa egó….
|