Μεσάνυχτα κι ώρα δε περνάει
ο ίσκιος σου παραφυλάει
πίσω απ’ το τζάμι το κλεισμένο
τι να συμβαίνει δεν καταλαβαίνω
είναι το μυαλό μου ραγισμένο
και κάτι μέσα μου δεν πάει
Φύγε
μη με βασανίζεις άλλο
φύγε
δεν αντέχω να αμφιβάλλω
για τον εαυτό μου και για σένα
όλα είναι μέσα μου σπασμένα
Μεσάνυχτα και η πίκρα με κερνάει
η νύχτα πάλι με πουλάει
όλα ανήσυχα και γκρίζα
κι εσύ βροχή που κλαίει στη μαρκίζα
και η μορφή σου στην κορνίζα
απόψε ράγισε και σπάει
|
Mesánichta ki óra de pernái
o ískios su parafilái
píso ap’ to tzámi to klisméno
ti na simveni den katalaveno
ine to mialó mu ragisméno
ke káti mésa mu den pái
Fíge
mi me vasanízis állo
fíge
den antécho na amfivállo
gia ton eaftó mu ke gia séna
óla ine mésa mu spasména
Mesánichta ke i píkra me kernái
i níchta páli me pulái
óla anísicha ke gkríza
ki esí vrochí pu klei sti markíza
ke i morfí su stin korníza
apópse rágise ke spái
|