Και το φεγγάρι ολόγιομο
και η καρδιά γεμάτη
θα πάρω το μονόδρομο
που βγάζει στην αγάπη.
Να ‘σαι εσύ ο ουρανός
να ‘μαι εγώ τ’ αστέρι,
φωτεινό μου καλοκαίρι,
ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
όσο μ’ αγαπάς εσύ.
Και το κορμί να καίγεται
να θέλει το δικό σου
δεν γράφεται, δε λέγεται
η νύχτα στο πλευρό σου.
Να ‘σαι εσύ ο ουρανός
να ‘μαι εγώ τ’ αστέρι,
φωτεινό μου καλοκαίρι,
ο χειμώνας δε θα ‘ρθει
όσο μ’ αγαπάς εσύ.
|
Ke to fengári ológiomo
ke i kardiá gemáti
tha páro to monódromo
pu vgázi stin agápi.
Na ‘se esí o uranós
na ‘me egó t’ astéri,
fotinó mu kalokeri,
o chimónas de tha ‘rthi
óso m’ agapás esí.
Ke to kormí na kegete
na théli to dikó su
den gráfete, de légete
i níchta sto plevró su.
Na ‘se esí o uranós
na ‘me egó t’ astéri,
fotinó mu kalokeri,
o chimónas de tha ‘rthi
óso m’ agapás esí.
|