Φωτιά,
τα δυο σου χείλη απόψε στάζουνε φωτιά,
σε δυο κομμάτια θες να κόψεις μια καρδιά,
κι όσα περάσαμε ξεχνάς
και τη ζωή μου την πετάς
σαν το κλαδάκι στη φωτιά.
Κάψ’ την καρδιά μου γιατί ακόμα σ’ αγαπάει, κάψε,
κάψ’ το κορμί μου γιατί ακόμα σε ζητάει, κάψε,
φωτιά και δάκρυα αφήσαν όλες οι αγάπες μου,
μα εγώ, να ξέρεις, πως γεννιέμαι από τις στάχτες μου.
Φωτιά,
τα δυο σου μάτια απόψε καίνε σαν φωτιά,
κι όσα μου έταξες, μονάχα μια ψευτιά,
κι εγώ σε πίστεψα ο τρελός,
χαμένα όλα δυστυχώς,
μες στη δική σου τη φωτιά.
Κάψ’ την καρδιά μου γιατί ακόμα σ’ αγαπάει, κάψε,
κάψ’ το κορμί μου γιατί ακόμα σε ζητάει, κάψε,
φωτιά και δάκρυα αφήσαν όλες οι αγάπες μου,
μα εγώ, να ξέρεις, πως γεννιέμαι από τις στάχτες μου.
|
Fotiá,
ta dio su chili apópse stázune fotiá,
se dio kommátia thes na kópsis mia kardiá,
ki ósa perásame ksechnás
ke ti zoí mu tin petás
san to kladáki sti fotiá.
Káps’ tin kardiá mu giatí akóma s’ agapái, kápse,
káps’ to kormí mu giatí akóma se zitái, kápse,
fotiá ke dákria afísan óles i agápes mu,
ma egó, na kséris, pos genniéme apó tis stáchtes mu.
Fotiá,
ta dio su mátia apópse kene san fotiá,
ki ósa mu étakses, monácha mia pseftiá,
ki egó se pístepsa o trelós,
chaména óla distichós,
mes sti dikí su ti fotiá.
Káps’ tin kardiá mu giatí akóma s’ agapái, kápse,
káps’ to kormí mu giatí akóma se zitái, kápse,
fotiá ke dákria afísan óles i agápes mu,
ma egó, na kséris, pos genniéme apó tis stáchtes mu.
|