Μ’ ένα τραγούδι σου ‘λεγα
θα σ’ αγαπώ για πάντα
Κι ερχόταν ο αντίλαλος
σαν μια παλιά μπαλάντα
για πάντα, για πάντα
Κι έγιν’ η αγάπη ερημιά,
μια φυσαρμόνικα παλιά
που την πετάξαν τα παιδιά
χωρίς καρδιά.
Κι απ’ της αγάπης τον καιρό
τραγούδι έμεινε πικρό
μα να ξεχάσω δεν μπορώ,
σε καρτερώ
για πάντα, για πάντα.
Σε ρώταγα αν μ’ αρνηθείς
και μου ‘λεγες ποτέ μου
Κι ακούω τον αντίλαλο
ακόμα τώρα, Θεέ μου
ποτέ μου, ποτέ μου
Κι έγιν’ η αγάπη ερημιά,
μια φυσαρμόνικα παλιά
που την πετάξαν τα παιδιά
χωρίς καρδιά.
Κι απ’ της αγάπης τον καιρό
τραγούδι έμεινε πικρό
μα να ξεχάσω δεν μπορώ,
σε καρτερώ
για πάντα, για πάντα.
|
M’ éna tragudi su ‘lega
tha s’ agapó gia pánta
Ki erchótan o antílalos
san mia paliá balánta
gia pánta, gia pánta
Ki égin’ i agápi erimiá,
mia fisarmónika paliá
pu tin petáksan ta pediá
chorís kardiá.
Ki ap’ tis agápis ton keró
tragudi émine pikró
ma na ksecháso den boró,
se karteró
gia pánta, gia pánta.
Se rótaga an m’ arnithis
ke mu ‘leges poté mu
Ki akuo ton antílalo
akóma tóra, Theé mu
poté mu, poté mu
Ki égin’ i agápi erimiá,
mia fisarmónika paliá
pu tin petáksan ta pediá
chorís kardiá.
Ki ap’ tis agápis ton keró
tragudi émine pikró
ma na ksecháso den boró,
se karteró
gia pánta, gia pánta.
|