Τι δεν έκανα για σένα,
μόνον ο Θεός το ξέρει.
Ούτε που τα γράφει πένα,
ούτε χείλι τα προφέρει.
Τι δεν έκανα θυμήσου,
στην πορεία αυτού του δρόμου,
είχα βάλει τη ζωή σου
πάνω κι απ’ τον εαυτό μου.
Τι δεν έκανα για σένα,
μα κι αν σ’έχασα χαλάλι.
Πάλι θα τα ξανακάνω
αν ερχόσουνα και πάλι.
Τι δεν έκανα για ρώτα,
ρώτα τη συνείδησή σου.
Με τα κρύα μου τα χνώτα
ζέσταινα και τη ζωή σου.
Για σένα, για σένα,
ως και τον εγωισμό μου θυσιάζω.
Για σένα, για σένα,
τη ζωή μου πια ολόκληρη αλλάζω.
|
Ti den ékana gia séna,
mónon o Theós to kséri.
Oíte pu ta gráfi péna,
ute chili ta proféri.
Ti den ékana thimísu,
stin poria aftu tu drómu,
icha váli ti zoí su
páno ki ap’ ton eaftó mu.
Ti den ékana gia séna,
ma ki an s’échasa chaláli.
Páli tha ta ksanakáno
an erchósuna ke páli.
Ti den ékana gia róta,
róta ti sinidisí su.
Me ta kría mu ta chnóta
zéstena ke ti zoí su.
Gia séna, gia séna,
os ke ton egismó mu thisiázo.
Gia séna, gia séna,
ti zoí mu pia olókliri allázo.
|