Ρυτίδες και πίκρες
και φαρμάκια σωρό
Ξενύχτια και δάκρυα
Κι ένα σπίτι νεκρό
Να τι μ’ άφησε φεύγοντας να
Μα ωστόσο στιγμή δεν περνά
Που η ψυχή μου για σένα
Να μην ξαγρυπνά
Για σένα έχει μείνει
η αγκαλιά μου ανοιχτή
Την πόρτα της χτύπα
Πάλι θα σε δεχτεί
Γιατί δε σε ξεχνώ
Κι αν μαρτύρια περνώ
Αχ να ‘ξερες πόσο πονώ
Για σένα για σένα
Για σένα ξύπνησε η καρδιά μου ένα πρωί
Κι άστρα σου γιόμισα και ήλιο τη ζωή
Για σένα έσβησα με μιας τα περασμένα
Μα εσύ που πόνεσα και υπέφερα για σένα;
Ρυτίδες και πίκρες
|
Ritídes ke píkres
ke farmákia soró
Kseníchtia ke dákria
Ki éna spíti nekró
Na ti m’ áfise fevgontas na
Ma ostóso stigmí den perná
Pu i psichí mu gia séna
Na min ksagripná
Gia séna échi mini
i agkaliá mu anichtí
Tin pórta tis chtípa
Páli tha se dechti
Giatí de se ksechnó
Ki an martíria pernó
Ach na ‘kseres póso ponó
Gia séna gia séna
Gia séna ksípnise i kardiá mu éna pri
Ki ástra su giómisa ke ílio ti zoí
Gia séna ésvisa me mias ta perasména
Ma esí pu pónesa ke ipéfera gia séna;
Ritídes ke píkres
|