Το ξέρω είναι άτιμη η νύχτα
τη στήνει και σε βάζει στο σημάδι
τα φύλλα ανακάτωσε και ρίχτα
και πάρε μου τον πόνο μ’ ένα χάδι
Το ξέρω είναι άτιμο το βράδυ
σε παίρνει και σε πάει στα χαμένα
σαν φώτα βυθισμένα στο σκοτάδι
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα
για σένα
Την πέφτεις στα βαθιά σε χάνω πάλι
δε βλέπεις δεν ακούς δε μου μιλάς
με δυο φτερά που σου `δωσε η ζάλη
ανοίγεις το παράθυρο και πας
Ας πάει στα κομμάτια η αλήθεια
το ξέρω πως μπορείς χωρίς εμένα
μετράνε πιο πολύ απ’ τη συνήθεια
εκείνα που ονειρεύομαι για σένα
για σένα
Για σένα που ξεχάστηκα εδώ
χαμένος στης σιωπής σου την ηχώ
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
για σένα που ξεχάστηκα εδώ
δεμένος στο δικό σου το βυθό
για σένα ονειρεύομαι εδώ
για σένα
|
To kséro ine átimi i níchta
ti stíni ke se vázi sto simádi
ta fílla anakátose ke ríchta
ke páre mu ton póno m’ éna chádi
To kséro ine átimo to vrádi
se perni ke se pái sta chaména
san fóta vithisména sto skotádi
ekina pu onirevome gia séna
gia séna
Tin péftis sta vathiá se cháno páli
de vlépis den akus de mu milás
me dio fterá pu su `dose i záli
anigis to paráthiro ke pas
As pái sta kommátia i alíthia
to kséro pos boris chorís eména
metráne pio polí ap’ ti siníthia
ekina pu onirevome gia séna
gia séna
Gia séna pu ksechástika edó
chaménos stis siopís su tin ichó
gia séna onirevome edó
gia séna
gia séna pu ksechástika edó
deménos sto dikó su to vithó
gia séna onirevome edó
gia séna
|