Άκυρα γράμματα,
σκληρά ταχυδρομεία.
Γράφτηκε και το διάβασα.
Ξημέρωσα και βράδιασα
σε μια ζωή, χωρίς ζωή.
Σε μια ζωή καμία…
Σε κουβαλάω στην αγκαλιά
σαν ιστορία απ’ τα παλιά
και ξέρω πάλι δε θα βρω
τόπο να σ’ ακουμπήσω.
Θα με κοιτάζουν να περνώ
από τη Γη ως στον ουρανό
και να γυρίζω πίσω.
Δρόμοι που ξέφτισαν
στις τσέπες εργολάβων.
Για σένα τους περπάτησα.
Τα μυστικά σου κράτησα
σαν όσια και σαν ιερά
κι ήρθα να σε προλάβω.
Για σένα απόψε είμαι εδώ,
γράμμα σε φάκελο ανοικτό.
Κι αν θες να μάθεις τι περνώ,
κάτσε και διάβασέ με.
Και μ’ ένα γραμματόσημο,
της μοναξιάς ορόσημο,
ναι ταχυδρόμησέ με.
|
Άkira grámmata,
sklirá tachidromia.
Gráftike ke to diávasa.
Ksimérosa ke vrádiasa
se mia zoí, chorís zoí.
Se mia zoí kamía…
Se kuvaláo stin agkaliá
san istoría ap’ ta paliá
ke kséro páli de tha vro
tópo na s’ akubíso.
Tha me kitázun na pernó
apó ti Gi os ston uranó
ke na girízo píso.
Drómi pu kséftisan
stis tsépes ergolávon.
Gia séna tus perpátisa.
Ta mistiká su krátisa
san ósia ke san ierá
ki írtha na se prolávo.
Gia séna apópse ime edó,
grámma se fákelo aniktó.
Ki an thes na máthis ti pernó,
kátse ke diávasé me.
Ke m’ éna grammatósimo,
tis monaksiás orósimo,
ne tachidrómisé me.
|