Όταν μεθάει το φεγγάρι
στου ουρανού την αγκαλιά
φταίει το κόκκινο σου στόμα
φταίνε τα μαύρα σου μαλλιά
κι όταν τρικλίζει το φεγγάρι
μες στα σοκάκια του ουρανού
φταίει η φλόγα της ματιάς σου
που μου πυρπόλησε το νου
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που ‘σαι με το ‘να πόδι στ’ άστρα
και τα δυο στην κόλαση
Για όσα γίνονται στον κόσμο αιτία είσαι εσύ
που ‘σαι με το ‘να πόδι στ’ άστρα
και τα δυο στην κόλαση
Όταν πλαγιάζει το φεγγάρι
και δεν μπορεί να κοιμηθεί
φταίει το σώμα σου που κόβει
όπως τ’ ολόγυμνο σπαθί
κι όταν ανάβει το φεγγάρι
από του ήλιου τη βροχή
φταίνε τα λόγια τα πικρά σου
που μου ματώσαν την ψυχή
|
Όtan methái to fengári
stu uranu tin agkaliá
ftei to kókkino su stóma
ftene ta mavra su malliá
ki ótan triklízi to fengári
mes sta sokákia tu uranu
ftei i flóga tis matiás su
pu mu pirpólise to nu
Gia ósa ginonte ston kósmo etía ise esí
pu ‘se me to ‘na pódi st’ ástra
ke ta dio stin kólasi
Gia ósa ginonte ston kósmo etía ise esí
pu ‘se me to ‘na pódi st’ ástra
ke ta dio stin kólasi
Όtan plagiázi to fengári
ke den bori na kimithi
ftei to sóma su pu kóvi
ópos t’ ológimno spathí
ki ótan anávi to fengári
apó tu íliu ti vrochí
ftene ta lógia ta pikrá su
pu mu matósan tin psichí
|