Η άνεση και η ηδονή ωραίο πράγμα,
μπήκαν στο νου μου το πρωί σαν καλεσμένες,
φιλοξενούμενες το μεσημέρι μου δηλώνουν,
το βράδυ, πάνε αφέντρες και μαζί μου ξαπλώνουν.
Κι είναι κάτι νύχτες που δεν τελειώνουνε,
είναι κάτι νύχτες, νύχτες γλυκές,
που με τελειώνουνε.
Είναι κάτι νύχτες, που όλα τα δέχομαι,
είναι αυτές οι νύχτες που τις μισώ,
μα τις ανέχομαι.
Η άνεση και η ηδονή άτιμο πράγμα,
μου αναστατώνουν την ψυχή και με τρελαίνουν,
μες στο κεφάλι μου του κόσμου οι ηδονές παραφυλάνε,
και είναι η νύχτα η τυχερή, που πάνω της ξεσπάνε.
|
I ánesi ke i idoní oreo prágma,
bíkan sto nu mu to pri san kalesménes,
filoksenumenes to mesiméri mu dilónun,
to vrádi, páne aféntres ke mazí mu ksaplónun.
Ki ine káti níchtes pu den teliónune,
ine káti níchtes, níchtes glikés,
pu me teliónune.
Ine káti níchtes, pu óla ta déchome,
ine aftés i níchtes pu tis misó,
ma tis anéchome.
I ánesi ke i idoní átimo prágma,
mu anastatónun tin psichí ke me trelenun,
mes sto kefáli mu tu kósmu i idonés parafiláne,
ke ine i níchta i ticherí, pu páno tis ksespáne.
|