Στην ψυχή αγκάθι τ’ όνειρό μου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
ήθελα να σ’ έχω στο πλευρό μου
σύμμαχο αγάπης κι όχι εχθρό
Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός
Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.
Νύχτες, που ‘θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σα σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που ‘σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό
Να παρακαλάω για το φιλί σου
κι η καρδιά σου πέτρα να χτυπώ
σ’ ένα Γολγοθά ως το κορμί σου
καταδίκη να ‘χω το σταυρό
Δες με πώς έχω γίνει
τι έχει απομείνει
είμαι ένας άνθρωπος μισός
σιωπή και απουσία
μες στο μυαλό θηρία
είμαι ένας άνθρωπος τρελός
Σ’ είχα μάθει μόνο εγώ να αγαπώ
μόνο εγώ να αγαπώ.
Νύχτες, που ‘θελα να δώσεις
μα δεν είχες
πέλαγος να φτιάχνουνε οι πίκρες
να πεθαίνω για ν’ αναστηθώ
Μέρες, που τα λόγια σκότωναν σαν σφαίρες
στα σεντόνια θύελλες κι αγέρες
που ‘σουν χίμαιρα, παράθυρο κλειστό
|
Stin psichí agkáthi t’ óniró mu
ki i kardiá su pétra na chtipó
íthela na s’ écho sto plevró mu
símmacho agápis ki óchi echthró
Des me pós écho gini
ti échi apomini
ime énas ánthropos misós
siopí ke apusía
mes sto mialó thiría
ime énas ánthropos trelós
S’ icha máthi móno egó na agapó
móno egó na agapó.
Níchtes, pu ‘thela na dósis
ma den iches
pélagos na ftiáchnune i píkres
na petheno gia n’ anastithó
Méres, pu ta lógia skótonan sa sferes
sta sentónia thíelles ki agéres
pu ‘sun chímera, paráthiro klistó
Na parakaláo gia to filí su
ki i kardiá su pétra na chtipó
s’ éna Golgothá os to kormí su
katadíki na ‘cho to stavró
Des me pós écho gini
ti échi apomini
ime énas ánthropos misós
siopí ke apusía
mes sto mialó thiría
ime énas ánthropos trelós
S’ icha máthi móno egó na agapó
móno egó na agapó.
Níchtes, pu ‘thela na dósis
ma den iches
pélagos na ftiáchnune i píkres
na petheno gia n’ anastithó
Méres, pu ta lógia skótonan san sferes
sta sentónia thíelles ki agéres
pu ‘sun chímera, paráthiro klistó
|