|
Είπες “Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή,
κ’ είν’ η καρδιά μου – σαν νεκρός – θαμμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα. `’
Καινούριους τόπους δε θα βρεις, δε θα `βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλη αυτή θα φτάνεις. Για τα αλλού – μην ελπίζεις –
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που την ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη τη μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
|
Ipes “Tha págo s’ álli gi, tha págo s’ álli thálassa.
Mia pólis álli tha vrethi kallíteri apó aftí.
Káthe prospáthia mu mia katadíki ine graftí,
k’ in’ i kardiá mu – san nekrós – thamméni.
O nus mu os póte mes ston marasmón aftón tha méni.
Όpu to máti mu giríso, ópu ki an do
eripia mavra tis zoís mu vlépo edó,
pu tósa chrónia pérasa ke rímaksa ke chálasa. `’
Kenurius tópus de tha vris, de tha `vris álles thálasses.
I pólis tha se akoluthi. Stus drómus tha girnás
tus ídius. Ke stes gitoniés tes ídies tha gernás
ke mes sta ídia spítia aftá th’ asprízis.
Pánta stin póli aftí tha ftánis. Gia ta allu – min elpízis –
den échi plio gia se, den échi odó.
Έtsi pu tin zoí su rímakses edó
stin kóchi tuti ti mikrí, s’ ólin tin gi tin chálases.
|
