|
Στον κήπο μεγαλώνει μια ροδιά
παίζουν γελάνε τα παιδιά στη γειτονιά
στο μώλο δένουν τα καράβια
και παν στον καφενέ τα βράδια
οι γέροι και τα παλληκάρια
κι ακούς φωνές βρισιές και ζάρια
Πάνε κι έρχονται οι γλάροι
λευκές ελπίδες στ’ ακρογιάλι
φύλαγε άγιε τα παιδιά μας
να `ναι μεγάλη σου η χάρη
Στον κήπο μεγαλώνει η ροδιά
κλαίνε γελάνε τα παιδιά στη γειτονιά
και πέρα η θάλασσα απλώνει
σαν καταγάλανο σεντόνι
την αγναντεύουν οι κυράδες
και τα κορίτσια απ’ το μπαλκόνι
Πάνε κι έρχονται οι γλάροι
λευκές ελπίδες στ’ ακρογιάλι
φύλαγε άγιε τα παιδιά μας
να `ναι μεγάλη σου η χάρη
|
Ston kípo megalóni mia rodiá
pezun geláne ta pediá sti gitoniá
sto mólo dénun ta karávia
ke pan ston kafené ta vrádia
i géri ke ta pallikária
ki akus fonés vrisiés ke zária
Páne ki érchonte i glári
lefkés elpídes st’ akrogiáli
fílage ágie ta pediá mas
na `ne megáli su i chári
Ston kípo megalóni i rodiá
klene geláne ta pediá sti gitoniá
ke péra i thálassa aplóni
san katagálano sentóni
tin agnantevun i kirádes
ke ta korítsia ap’ to balkóni
Páne ki érchonte i glári
lefkés elpídes st’ akrogiáli
fílage ágie ta pediá mas
na `ne megáli su i chári
|
