Ήσουν Θεός και τρελός από φως
μες στο νου μου χορεύεις μα δε με ξεγελάς
πες μου το πως σε μεθάει ο καιρός
μια κι αυτό που γυρεύεις δεν ήτανε για μας
Μες στο μεθύσι δεν τελειώνει η γιορτή
για σένα μιλάω της καρδιάς μου πληγή
κι όταν χαράζει των Κυκλάδων το φως
για δες τραγουδάω σαν παιδάκι σοφός
Φεύγεις νωρίς τέλος μιας εποχής
τα φτερά σου τινάζεις τρέμουν οι ουρανοί
φεύγεις νωρίς έρωτα μιας ζωής
όλα τώρα τ’ αλλάζεις κι άλλος δε θα ‘ρθει
Μες στο μεθύσι δεν τελειώνει η γιορτή
σε σένα μιλάω της καρδιάς μου πληγή
κι όταν χαράζει των Κυκλάδων το φως
για δες τραγουδάω σαν παιδάκι σοφός
|
Ήsun Theós ke trelós apó fos
mes sto nu mu chorevis ma de me ksegelás
pes mu to pos se methái o kerós
mia ki aftó pu girevis den ítane gia mas
Mes sto methísi den telióni i giortí
gia séna miláo tis kardiás mu pligí
ki ótan charázi ton Kikládon to fos
gia des tragudáo san pedáki sofós
Fevgis norís télos mias epochís
ta fterá su tinázis trémun i urani
fevgis norís érota mias zoís
óla tóra t’ allázis ki állos de tha ‘rthi
Mes sto methísi den telióni i giortí
se séna miláo tis kardiás mu pligí
ki ótan charázi ton Kikládon to fos
gia des tragudáo san pedáki sofós
|