|
Ήταν πέντε ήταν έξι κι έγινε επτά
το παράπονο με πήρε κι έκλαψα πικρά
έκλαψα για τη ζωή μου και για το γραφτό
το ρολόι μου δείχνει οχτώ
Διάβασα τα γεγονότα και την κοσμική
για ποδόσφαιρο για φόνους και πολιτική
στην Ασία φασαρίες πείνα κι ερημιά
το ρολόι μου δείχνει εννιά
Μια γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά
πλένει με μια νέα σκόνη κι είναι αστραφτερά
με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά
ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά
Τα λουλούδια δε μυρίζουν είναι πλαστικά
ένα φίλο και μια αγάπη είχα μια φορά
τώρα βρέχει κάποιος τρέχει δεν μπορώ να δω
το ρολόι σταμάτησε εδώ
|
Ήtan pénte ítan éksi ki égine eptá
to parápono me píre ki éklapsa pikrá
éklapsa gia ti zoí mu ke gia to graftó
to rolói mu dichni ochtó
Diávasa ta gegonóta ke tin kosmikí
gia podósfero gia fónus ke politikí
stin Asía fasaríes pina ki erimiá
to rolói mu dichni enniá
Mia gitónissa aplóni rucha kathará
pléni me mia néa skóni ki ine astrafterá
me tragudia gia ti ftóchia ke tin ksenitiá
retiré perno stin Kifisiá
Ta luludia de mirízun ine plastiká
éna fílo ke mia agápi icha mia forá
tóra vréchi kápios tréchi den boró na do
to rolói stamátise edó
|
