Κόψε με, κόψε με στα δυο
μακριά σου δεν μπορώ να ζω
πες το μου το τελευταίο αντίο
σε παρακαλώ
Δεν είν’ όλα αυτά που μας χωρίζουν
όσα μας ενώνουν με πονάν
την καρδιά μου φύλλο φύλλο σκίζουν
και με τυραννλαν
Δεν έχει νόημα η ζωή
αν δε θα είμαστε μαζί
Ποιο λόγο θα ‘χω να ‘ναι η πόρτα μου ανοιχτή
Κάνε κάτι μια φορά
και για μένα, μια φορά
Καραβάκι είμαι που έμπασε νερά
Κόψε με, κόψε με στα δυο
δώσε μου το τελευταίο φιλί
σου ‘δωσα φωτιά και πήρα κρύο
ξύδι και χολή
|
Kópse me, kópse me sta dio
makriá su den boró na zo
pes to mu to telefteo antío
se parakaló
Den in’ óla aftá pu mas chorízun
ósa mas enónun me ponán
tin kardiá mu fíllo fíllo skízun
ke me tirannlan
Den échi nóima i zoí
an de tha imaste mazí
Pio lógo tha ‘cho na ‘ne i pórta mu anichtí
Káne káti mia forá
ke gia ména, mia forá
Karaváki ime pu ébase nerá
Kópse me, kópse me sta dio
dóse mu to telefteo filí
su ‘dosa fotiá ke píra krío
ksídi ke cholí
|