Είχα κάποτε μια αγάπη που την πίστευα θεό
Τώρα πώς να βγάλω άκρη
Στο λαβύρινθο που ζω
Είχα κάποτε δυο μάτια
Και ξημέρωνα μ’ αυτά
Μια νύχτα μου τα πήρε μακριά.
Είχα κάποτε δυο χέρια
Που με κράταγαν σφιχτά
Και μου έδειχναν τα αστέρια
Και ταξίδευα ψηλά
Τώρα σύννεφα γεμάτος
Της καρδιάς μου ο ουρανός
Σ αγαπάω και δε γίνεται αλλιώς.
Αν λίγο αγαπάς
Πως είμαι ρωτάς
Μπορείς και με ξεχνάς
Για ρώτα μας κι εμάς.
Είχα κάποτε μια τρέλα
Που μου έδινε ζωή
Στης καρδιάς το πήγαινε έλα
Πάντα ίδια διαδρομή
Είχα κάποτε εσένα
Δύναμη μου και φωτιά
Όμως τώρα μου έχεις κάψει την καρδιά.
Αν λίγο αγαπάς
Πως είμαι ρωτάς
Μπορείς και με ξεχνάς
Για ρώτα μας κι εμάς.
|
Icha kápote mia agápi pu tin písteva theó
Tóra pós na vgálo ákri
Sto lavírintho pu zo
Icha kápote dio mátia
Ke ksimérona m’ aftá
Mia níchta mu ta píre makriá.
Icha kápote dio chéria
Pu me krátagan sfichtá
Ke mu édichnan ta astéria
Ke taksídeva psilá
Tóra sínnefa gemátos
Tis kardiás mu o uranós
S agapáo ke de ginete alliós.
An lígo agapás
Pos ime rotás
Boris ke me ksechnás
Gia róta mas ki emás.
Icha kápote mia tréla
Pu mu édine zoí
Stis kardiás to pígene éla
Pánta ídia diadromí
Icha kápote eséna
Dínami mu ke fotiá
Όmos tóra mu échis kápsi tin kardiá.
An lígo agapás
Pos ime rotás
Boris ke me ksechnás
Gia róta mas ki emás.
|