Έκανα λάθος, το παραδέχομαι αυτό,
που σε αγάπησα παράφορα, το ξέρω,
μα είναι πάθος αρρωστιάρικο, γλυκό,
που δεν μπορώ να σ’ αποφύγω κι υποφέρω.
Μα δεν πειράζει που τα πάθη εδώ πληρώνονται,
κοίτα, τα λάθη, στην ζωή αυτή, δε σώνονται,
δεν είναι λάθος που με πάθος σ’ αγαπώ,
τόσοι πληρώσαν, ας πληρώσω και εγώ,
δεν είναι λάθος που με πάθος σ’ αγαπώ,
τόσοι πληρώσαν, ας πληρώσω και εγώ.
Όσο, το τίμημα, βαρύ κι αν είν’, αυτό,
ας το πληρώσω ακριβά, δε με πειράζει,
φτάνει που σ’ έχω μέσ’ στη σκέψη μου εγώ,
γλυκιά μου αρρώστεια, κι αν πεθάνω, δε με νοιάζει.
Μα δεν πειράζει που τα πάθη εδώ πληρώνονται,
κοίτα, τα λάθη, στην ζωή αυτή, δε σώνονται,
δεν είναι λάθος που με πάθος σ’ αγαπώ,
τόσοι πληρώσαν, ας πληρώσω και εγώ,
δεν είναι λάθος που με πάθος σ’ αγαπώ,
τόσοι πληρώσαν, ας πληρώσω και εγώ.
|
Έkana láthos, to paradéchome aftó,
pu se agápisa paráfora, to kséro,
ma ine páthos arrostiáriko, glikó,
pu den boró na s’ apofígo ki ipoféro.
Ma den pirázi pu ta páthi edó plirónonte,
kita, ta láthi, stin zoí aftí, de sónonte,
den ine láthos pu me páthos s’ agapó,
tósi plirósan, as pliróso ke egó,
den ine láthos pu me páthos s’ agapó,
tósi plirósan, as pliróso ke egó.
Όso, to tímima, varí ki an in’, aftó,
as to pliróso akrivá, de me pirázi,
ftáni pu s’ écho més’ sti sképsi mu egó,
glikiá mu arróstia, ki an petháno, de me niázi.
Ma den pirázi pu ta páthi edó plirónonte,
kita, ta láthi, stin zoí aftí, de sónonte,
den ine láthos pu me páthos s’ agapó,
tósi plirósan, as pliróso ke egó,
den ine láthos pu me páthos s’ agapó,
tósi plirósan, as pliróso ke egó.
|