Πήγε τέσσερις κι ακόμα περιμένω
πάλι απόψε θα μιλώ με τη σιωπή
η αγάπη σου τσιγάρο αναμμένο
που δε λέει να τελειώσει να καεί
Κι αν μου λείπεις κι αν μου λείπεις
και τα βράδια δεν κοιμάμαι
κι αν μου λείπεις κι ας το ξέρω
πως δε θα ’ρθεις και φοβάμαι
κι αν δεν έχω άλλη λύση και ματώνω
ρίχνω ένα κλάμα και τελειώνω
Ξημερώνει και τα μάτια μου δεν κλείνω
κάνω όνειρα και σχέδια για μας
γιατί είμαι απ’εκείνους που ελπίζουν
κι ας το ξέρω ότι πια δε μ’ αγαπάς
Κι αν μου λείπεις κι αν μου λείπεις
και τα βράδια δεν κοιμάμαι
κι αν μου λείπεις κι ας το ξέρω
πως δε θα ’ρθεις και φοβάμαι
κι αν δεν έχω άλλη λύση και ματώνω
ρίχνω ένα κλάμα και τελειώνω
|
Píge tésseris ki akóma periméno
páli apópse tha miló me ti siopí
i agápi su tsigáro anamméno
pu de léi na teliósi na kai
Ki an mu lipis ki an mu lipis
ke ta vrádia den kimáme
ki an mu lipis ki as to kséro
pos de tha ’rthis ke fováme
ki an den écho álli lísi ke matóno
ríchno éna kláma ke telióno
Ksimeróni ke ta mátia mu den klino
káno ónira ke schédia gia mas
giatí ime ap’ekinus pu elpízun
ki as to kséro óti pia de m’ agapás
Ki an mu lipis ki an mu lipis
ke ta vrádia den kimáme
ki an mu lipis ki as to kséro
pos de tha ’rthis ke fováme
ki an den écho álli lísi ke matóno
ríchno éna kláma ke telióno
|