Tέρμα ως εδώ και μη παρέκει
Δεν αντέχω άλλος να σε έχει
Μέτρησα της μοίρας τα σημάδια μου
κι ακόμα σε θυμάμαι
Στη ζωή σου πάλι εγώ κομπάρσος
Θεέ μου που το βρίσκεις τόσο θράσος
Έκανα τη νύχτα να μοιάζει με μέρα
αρχίζω και φοβάμαι
Στο σημείο μηδέν, εκτός τροχιάς
σαν τρελός θα γυρνώ, δε μου μιλάς
Μες τα μάτια μου, δες μονάχα εσύ
πόσα αντέχει η καρδιά μου κ’ η λογική
Στο σημείο μηδέν εκτός τροχιάς
πάλι εδώ θα γυρνώ, δε μ’αγαπάς
Mες τα μάτια μου, δες μονάχα εσύ
πόσα αντέχει το σώμα μου και η ψυχή
Tέρμα ως εδώ και μη παρέκει
τόση μοναξιά ποιος την αντέχει
Μέτρησα στο σώμα μου πληγές
κι ακόμα σε θυμάμαι
Στη ζωή μου έπαιξες με πάθος
όλα ένα ψέμα ένα λάθος
Σκόρπισες τα όνειρά μου φταίς
Για σένα εγώ λυπάμαι.
|
Térma os edó ke mi paréki
Den antécho állos na se échi
Métrisa tis miras ta simádia mu
ki akóma se thimáme
Sti zoí su páli egó kobársos
Theé mu pu to vrískis tóso thrásos
Έkana ti níchta na miázi me méra
archízo ke fováme
Sto simio midén, ektós trochiás
san trelós tha girnó, de mu milás
Mes ta mátia mu, des monácha esí
pósa antéchi i kardiá mu k’ i logikí
Sto simio midén ektós trochiás
páli edó tha girnó, de m’agapás
Mes ta mátia mu, des monácha esí
pósa antéchi to sóma mu ke i psichí
Térma os edó ke mi paréki
tósi monaksiá pios tin antéchi
Métrisa sto sóma mu pligés
ki akóma se thimáme
Sti zoí mu épekses me páthos
óla éna pséma éna láthos
Skórpises ta ónirá mu ftes
Gia séna egó lipáme.
|