Στις εκκλησιές του έρωτα δεν άγιασε κανείς
Κοντεύουνε μεσάνυχτα και ακόμα να φανείς
Κοιτάζω το ρολόι μου και τους περαστικούς
Ακούει η καρδιά τους χτύπους της, μα εσύ δεν τους ακούς
Στις εκκλησιές του έρωτα κανείς δε λειτουργεί
Μα ψέλνουν οι αρχάγγελοι κι αναγαλλιάζει η γη
Μονάχο με παράτησες και δίχως να ντραπείς
Δεν κράτησες το λόγο σου, δεν ήσουν συνεπής
Κορίτσι της νύχτας τι άλλο να σου πω
Ποτίζω τη ρίζα, μα χάνω τον καρπό
Στο χώμα κυλάνε τα δάκρυα μου ζεστά
Δεν περπατήσαμε σωστά
|
Stis ekklisiés tu érota den ágiase kanis
Kontevune mesánichta ke akóma na fanis
Kitázo to rolói mu ke tus perastikus
Akui i kardiá tus chtípus tis, ma esí den tus akus
Stis ekklisiés tu érota kanis de liturgi
Ma psélnun i archángeli ki anagalliázi i gi
Monácho me parátises ke díchos na ntrapis
Den krátises to lógo su, den ísun sinepís
Korítsi tis níchtas ti állo na su po
Potízo ti ríza, ma cháno ton karpó
Sto chóma kiláne ta dákria mu zestá
Den perpatísame sostá
|