Τελευταία βραδιά
που μας βρίσκει αγκαλιά
το χλωμό το φεγγάρι,
ακριβή μου χαρά,
η σκληρή ξενιτιά,
μακριά θε’ να με πάρει.
Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.
Με βαριά την καρδιά,
στην πικρή μοναξιά
θα θυμάμαι εσένα
κι απ’ το νου μου, ξανά
θα περνούν τα παλιά,
στη σειρά, ένα προς ένα.
Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.
Η αυγή σαν θα ‘ρθεί,
αγκαλιά θα μας βρει,
συντροφιά με τον πόνο,
τελευταίο φιλί
και στην άλλη ζωή
θ’ ανταμώσουμε πια μόνο.
Έλα να κλάψουμε τη συμφορά μας,
έλα να θάψουμε τον έρωτά μας.
|
Teleftea vradiá
pu mas vríski agkaliá
to chlomó to fengári,
akriví mu chará,
i sklirí ksenitiá,
makriá the’ na me pári.
Έla na klápsume ti simforá mas,
éla na thápsume ton érotá mas.
Me variá tin kardiá,
stin pikrí monaksiá
tha thimáme eséna
ki ap’ to nu mu, ksaná
tha pernun ta paliá,
sti sirá, éna pros éna.
Έla na klápsume ti simforá mas,
éla na thápsume ton érotá mas.
I avgí san tha ‘rthi,
agkaliá tha mas vri,
sintrofiá me ton póno,
telefteo filí
ke stin álli zoí
th’ antamósume pia móno.
Έla na klápsume ti simforá mas,
éla na thápsume ton érotá mas.
|