Ξανά | Ksaná

Κάτι με πιάνει τέτοιες μέρες και δεν ζω δεν σταματώ πουθενά
σχέσεις αναγκης, δειγματα πάθους βλέπεις με μάτια δυο μέτρα δυο σταθμά
κάτι με πιάνει τέτοιες μέρες και η μοναξιά με παει απ’το πριν στο μετά
Οι σκέψεις χαμένες στο φως τον αέρα και μια σιωπή καρφωμένη στη σκιά

Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά
Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά, ξανά

Τι να πω; Για μας τους δυο
τι να πω για τους ανθρώπους στο κενό
τι να πω για τη ζωή που προσπερνά τι λέξεις υπάρχουν για μια άρρωστη μάτια

Πεθαίνω ξανά, στα μάτια το χθες θα γίνω φωτιά να κάψω σκιές το πριν, το μετά, ξανά

Káti me piáni téties méres ke den zo den stamató puthená
schésis anagkis, digmata páthus vlépis me mátia dio métra dio stathmá
káti me piáni téties méres ke i monaksiá me pai ap’to prin sto metá
I sképsis chaménes sto fos ton aéra ke mia siopí karfoméni sti skiá

Petheno ksaná, sta mátia to chthes tha gino fotiá na kápso skiés to prin, to metá
Petheno ksaná, sta mátia to chthes tha gino fotiá na kápso skiés to prin, to metá, ksaná

Ti na po; Gia mas tus dio
ti na po gia tus anthrópus sto kenó
ti na po gia ti zoí pu prosperná ti léksis ipárchun gia mia árrosti mátia

Petheno ksaná, sta mátia to chthes tha gino fotiá na kápso skiés to prin, to metá, ksaná