Μπορεί να είσαι μ’ άλλον δεμένη
κι εγώ με άλλη να ‘χω δεθεί,
μα τι πειράζει, αφού οι καρδιές μας
έχουνε τόσο αγαπηθεί.
Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.
Φωνάζουν όλοι, είν’ αμαρτία
το φλογισμένο μας, αχ, το φιλί,
μα ποιος ακούει την κοινωνία,
αυτή είναι η πρώτη αμαρτωλή.
Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.
Εγώ, για σένα κι εσύ, για μένα,
θα ‘μαστε πάντα μες στη ζωή,
γιατ’ είναι κρίμα και αδικία,
τέτοια αγάπη για να χαθεί.
Εμείς ταιριάξαμε
κι αυτό μας φτάνει
και ας μη βάλουμε
ποτέ, στεφάνι.
|
Bori na ise m’ állon deméni
ki egó me álli na ‘cho dethi,
ma ti pirázi, afu i kardiés mas
échune tóso agapithi.
Emis teriáksame
ki aftó mas ftáni
ke as mi válume
poté, stefáni.
Fonázun óli, in’ amartía
to flogisméno mas, ach, to filí,
ma pios akui tin kinonía,
aftí ine i próti amartolí.
Emis teriáksame
ki aftó mas ftáni
ke as mi válume
poté, stefáni.
Egó, gia séna ki esí, gia ména,
tha ‘maste pánta mes sti zoí,
giat’ ine kríma ke adikía,
tétia agápi gia na chathi.
Emis teriáksame
ki aftó mas ftáni
ke as mi válume
poté, stefáni.
|