|
Σε ματωμένα χώματα και σε στενά σοκάκια
εκεί πρωτογνωρίσαμε του κόσμου τα φαρμάκια
και όταν είχε ξαστεριά κι ερχόταν το φεγγάρι
εμείς του τραγουδούσαμε μαζί του να μας πάρει.
Μ’ αυτό χανόταν κι έφευγε στα μαρκινα, στα ξένα
και τα τραγούδια αρχίζαμε τα παραπονεμένα,
στα ματωμένα χώματα.
Με ματωμένα γόνατα και σε στενά θρανία
δακρύσαμε και κλάψαμε και μάθαμε ιστορία
και κάποιες νύχτες με βροχή σβήναμε το τσιγάρο
και βγαίναμε περίπολο να πιάσουμε τον χ;aρο
κι αυτός όταν μας άκουγε κρυβόταν στα σοκάκια
κι εμείς αρχίζαμε χορό μαζί με τ’ Αρμενάκια
στα ματωμένα χώματα.
Στα ματωμένα χώματα και μες στους ταρσανάδες
σκαλίσαμε, αγαπήσαμε καΐκια και κυράδες
και όταν είχε ξαστεριά κι ερχόταν το φεγγάρι
εμείς του τραγουδούσαμε μαζί του να μας πάρει.
Μ’ αυτό χανόταν κι έφευγε στα μακρινά, στα ξένα
και τα τραγούδια αρχίζαμε τα παραπονεμένα,
στα ματωμένα χώματα.
|
Se matoména chómata ke se stená sokákia
eki protognorísame tu kósmu ta farmákia
ke ótan iche ksasteriá ki erchótan to fengári
emis tu tragudusame mazí tu na mas pári.
M’ aftó chanótan ki éfevge sta markina, sta kséna
ke ta tragudia archízame ta paraponeména,
sta matoména chómata.
Me matoména gónata ke se stená thranía
dakrísame ke klápsame ke máthame istoría
ke kápies níchtes me vrochí svíname to tsigáro
ke vgename perípolo na piásume ton ch;aro
ki aftós ótan mas ákuge krivótan sta sokákia
ki emis archízame choró mazí me t’ Armenákia
sta matoména chómata.
Sta matoména chómata ke mes stus tarsanádes
skalísame, agapísame kaΐkia ke kirádes
ke ótan iche ksasteriá ki erchótan to fengári
emis tu tragudusame mazí tu na mas pári.
M’ aftó chanótan ki éfevge sta makriná, sta kséna
ke ta tragudia archízame ta paraponeména,
sta matoména chómata.
|
