Με γέννησε η θάλασσα | Me génnise i thálassa

Με γέννησε η θάλασσα
με τα φτερά τ’ ανέμου
σε σένα καταστάλαξα
δεν έφυγα ποτέ μου.

Και είμαι τ’ αεράκι σου
και είσαι η γοργόνα
και πίνουν το κορμάκι σου
σταγόνα τη σταγόνα.

Τα μάτια σου με ρώτησαν
αν σ’ αγαπώ ακόμα
και τα δικά μου φώτισαν
και είπαν μ’ ένα στόμα.

Δε γίνεται ο έρωτας
χωρίς τα χρώματα σου,
χωρίς το άγιο γέλιο σου,
χωρίς την αγκαλιά σου.

Me génnise i thálassa
me ta fterá t’ anému
se séna katastálaksa
den éfiga poté mu.

Ke ime t’ aeráki su
ke ise i gorgóna
ke pínun to kormáki su
stagóna ti stagóna.

Ta mátia su me rótisan
an s’ agapó akóma
ke ta diká mu fótisan
ke ipan m’ éna stóma.

De ginete o érotas
chorís ta chrómata su,
chorís to ágio gélio su,
chorís tin agkaliá su.