Πικροί βοριάδες της ζωής
και κόσμε τύραννε,
είχαμε όνειρα κι εμείς
και μας τα πήρανε
και μας τα πήρανε.
Είν’ τα σπίτια κλειδωμένα
και για σένα και για μένα,
είν’ οι άνθρωποι θηρία,
μείνε δίπλα μου Μαρία.
Δε μας λυπήθηκε ψυχή
μέσ’ στα λασπόνερα,
στην αγκαλιά μου τη φτωχή
θα κάνουμε όνειρα
θα κάνουμε όνειρα.
Είν’ τα σπίτια κλειδωμένα
και για σένα και για μένα,
είν’ οι άνθρωποι θηρία,
μείνε δίπλα μου Μαρία.
|
Pikri voriádes tis zoís
ke kósme tíranne,
ichame ónira ki emis
ke mas ta pírane
ke mas ta pírane.
In’ ta spítia klidoména
ke gia séna ke gia ména,
in’ i ánthropi thiría,
mine dípla mu María.
De mas lipíthike psichí
més’ sta laspónera,
stin agkaliá mu ti ftochí
tha kánume ónira
tha kánume ónira.
In’ ta spítia klidoména
ke gia séna ke gia ména,
in’ i ánthropi thiría,
mine dípla mu María.
|