Κλείσανε οι δρόμοι
και οι ταχυδρόμοι
πίνουν κρασί στα καπηλειά,
και τραγούδια, γέλια
πάγωσαν στα τέλια
του τηλεγράφου σαν πουλιά.
Μη βάζεις μαράζι
και μη σε τρομάζει
το σκληρό χαλάζι
κι η κακοκαιριά.
Μη βάζεις μαράζι
που πικρά βραδιάζει,
μέσα από τ’ αγιάζι
θα ’ρθει η ξαστεριά.
Όσα πια γι’ αγάπες
να ’κανες και να ’πες
δίχως να δεις ποτέ καλό,
όλα σκόρπια χάμω,
τα ’γραψες στην άμμο,
κύμα τα πήρε στο γιαλό.
|
Klisane i drómi
ke i tachidrómi
pínun krasí sta kapiliá,
ke tragudia, gélia
págosan sta télia
tu tilegráfu san puliá.
Mi vázis marázi
ke mi se tromázi
to skliró chalázi
ki i kakokeriá.
Mi vázis marázi
pu pikrá vradiázi,
mésa apó t’ agiázi
tha ’rthi i ksasteriá.
Όsa pia gi’ agápes
na ’kanes ke na ’pes
díchos na dis poté kaló,
óla skórpia chámo,
ta ’grapses stin ámmo,
kíma ta píre sto gialó.
|