Σε βλέπω σκεφτικό και λυπημένο,
δεν βλέπεις, δεν ακούς ούτε μιλάς.
Σε βλέπω πάντα στεναχωρημένο
και άνθρωπο ποτέ σου δεν κοιτάς,
δεν κοιτάς.
Αφού επιμένεις θα σου πω μια ιστορία,
σαν την ακούσεις θα γελάς ειρωνικά.
Για σένα ίσως είναι μια απλή ιστορία,
μα εμένα μου συμβαίνει πρώτη μου φορά:
Ν’ αγαπώ και να πονώ,
να τα ’χω δώσει όλα και να της ζητώ
λίγη αγάπη, ζητιανιά,
κι αυτή να φεύγει μακριά.
Σε βλέπω διαρκώς αφηρημένο
να πίνεις και να είσαι σκυθρωπός.
Μα πες μου τι συμβαίνει, επιμένω,
γιατί είσαι τόσο μελαγχολικός,
σκυθρωπός;
Αφού επιμένεις θα σου πω μια ιστορία,
σαν την ακούσεις θα γελάς ειρωνικά.
Για σένα ίσως είναι μια απλή ιστορία,
μα εμένα μου συμβαίνει πρώτη μου φορά:
Ν’ αγαπώ και να πονώ,
να τα ’χω δώσει όλα και να της ζητώ
λίγη αγάπη, ζητιανιά,
κι αυτή να φεύγει μακριά.
|
Se vlépo skeftikó ke lipiméno,
den vlépis, den akus ute milás.
Se vlépo pánta stenachoriméno
ke ánthropo poté su den kitás,
den kitás.
Afu epiménis tha su po mia istoría,
san tin akusis tha gelás ironiká.
Gia séna ísos ine mia aplí istoría,
ma eména mu simveni próti mu forá:
N’ agapó ke na ponó,
na ta ’cho dósi óla ke na tis zitó
lígi agápi, zitianiá,
ki aftí na fevgi makriá.
Se vlépo diarkós afiriméno
na pínis ke na ise skithropós.
Ma pes mu ti simveni, epiméno,
giatí ise tóso melagcholikós,
skithropós;
Afu epiménis tha su po mia istoría,
san tin akusis tha gelás ironiká.
Gia séna ísos ine mia aplí istoría,
ma eména mu simveni próti mu forá:
N’ agapó ke na ponó,
na ta ’cho dósi óla ke na tis zitó
lígi agápi, zitianiá,
ki aftí na fevgi makriá.
|