|
Δεν είναι ήλιος δεν είναι μέρα
Δεν είναι νύχτα ούτε και πρωί
Που ξημερώνει ποιος με πληγώνει
Και δε γνωρίζω τέλος κι αρχή
Δεν είναι ιδέα δεν είναι σκέψη
Δεν είναι ήχος λόγια μουσική
Είναι πιο πάνω κι εγώ δε φτάνω
Κι εγώ δεν ξέρω πως ή και γιατί
Είναι φωτιά που με καίει
Πληγή που αιμορραγεί
Αχ μια κρυφή ματιά που μου λέει
Πατρίδα σου η ανατολή
Δεν είναι φόβος δεν είναι ελπίδα
Δεν είναι άσπρο μαύρο δηλαδή
Είναι η ζωή μου που δεν την είδα
Ούτε μεγάλος ούτε και παιδί
|
Den ine ílios den ine méra
Den ine níchta ute ke pri
Pu ksimeróni pios me pligóni
Ke de gnorízo télos ki archí
Den ine idéa den ine sképsi
Den ine íchos lógia musikí
Ine pio páno ki egó de ftáno
Ki egó den kséro pos í ke giatí
Ine fotiá pu me kei
Pligí pu emorragi
Ach mia krifí matiá pu mu léi
Patrída su i anatolí
Den ine fóvos den ine elpída
Den ine áspro mavro diladí
Ine i zoí mu pu den tin ida
Oíte megálos ute ke pedí
|
