Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου ‘φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
Αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου ‘φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’τ’άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
|
An ítane to édafós su prósforo
tha su ‘ftiachna mia písta apó fósforo
me dódeka diadrómus
dódeka trómus
me vísmata ki entásis forités
me pismata ki aeropiratés
An ítane i agkaliá su óasi
tha su ‘ferna diskákia gia akróasi
sto líknisma tis ámmu
stála i kardiá mu
ki i dipsasméni mu psichí stratós
ke páno tis zoís o aetós
Όnira ónira
flóges makrinés mu
Tu fevgiu mu ónira
ki ágnostes fonés mu
Kimísu esí ki egó tha onirevome
san ísichos theós tha ekporevome
ap’t’áspro su to chióni
díchos sentóni
sta níchia tu kaku ti níchta aftí
ki o thánatos lipáte na krifti
|