Πάντα εσύ του πόθου μου είσαι το νησί,
πάντα η χαμένη μου πατρίδα είσαι εσύ,
στην ξενιτιά μου η μονάκριβη ελπίδα,
πάντα ο φάρος στο χαμό μου,
η αμμουδιά στο γυρισμό μου
και στη δίψα το νερό μου είσαι εσύ…
Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ’ ανοίξω,
χίλιες μοίρες θα νικήσω,
κι όταν θα σε συναντήσω,
θα ‘ναι μια στιγμή για πάντα, αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ενα τάνγκο για δυο,
μαζί για πάντα…
Πάντα εσύ η επόμενή μου θα ‘σαι η γη,
εκεί που δεν υπάρχει τέλος ούτε αρχή,
εκεί που η κάθε μου πληγή θα ‘ναι κέρδος,
κι όλα θα `χουν γίνει ένα
μες στο φως αναστημένα
και για πάντα ερωτευμένα
όλα εκεί…
Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλιες θάλασσες θ’ ανοίξω,
χίλιες μοίρες θα νικήσω,
κι όταν θα σε συναντήσω,
θα ‘ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ένα τάνγκο για δυο,
μαζί για πάντα…
Κι αν ο χρόνος μας λυγίσει,
κι ο καιρός μας πολεμήσει,
τι μπορεί να μας χωρίσει,
τόση αγάπη πως να σβήσει;
Χίλια σύμπαντα θα ενώσω,
χίλια θαύματα θα δώσω,
κι όταν δίπλα μου σε νιώσω,
θα ‘ναι μια στιγμή για πάντα,
αγκαλιά στο Θεό,
πάντα, σ’ ένα τάνγκο για δυο,
μαζί για πάντα…
|
Pánta esí tu póthu mu ise to nisí,
pánta i chaméni mu patrída ise esí,
stin ksenitiá mu i monákrivi elpída,
pánta o fáros sto chamó mu,
i ammudiá sto girismó mu
ke sti dípsa to neró mu ise esí…
Ki an o chrónos mas ligisi,
ki o kerós mas polemísi,
ti bori na mas chorísi,
tósi agápi pos na svísi;
Chílies thálasses th’ anikso,
chílies mires tha nikíso,
ki ótan tha se sinantíso,
tha ‘ne mia stigmí gia pánta, agkaliá sto Theó,
pánta, s’ ena tángko gia dio,
mazí gia pánta…
Pánta esí i epómení mu tha ‘se i gi,
eki pu den ipárchi télos ute archí,
eki pu i káthe mu pligí tha ‘ne kérdos,
ki óla tha `chun gini éna
mes sto fos anastiména
ke gia pánta erotevména
óla eki…
Ki an o chrónos mas ligisi,
ki o kerós mas polemísi,
ti bori na mas chorísi,
tósi agápi pos na svísi;
Chílies thálasses th’ anikso,
chílies mires tha nikíso,
ki ótan tha se sinantíso,
tha ‘ne mia stigmí gia pánta,
agkaliá sto Theó,
pánta, s’ éna tángko gia dio,
mazí gia pánta…
Ki an o chrónos mas ligisi,
ki o kerós mas polemísi,
ti bori na mas chorísi,
tósi agápi pos na svísi;
Chília síbanta tha enóso,
chília thafmata tha dóso,
ki ótan dípla mu se nióso,
tha ‘ne mia stigmí gia pánta,
agkaliá sto Theó,
pánta, s’ éna tángko gia dio,
mazí gia pánta…
|