Θα περνώ αργά με ήσυχα βήματα
πλάι στα βαριά περήφανα κύματα
στο λιμάνι
κι όταν με κοιτά ο κόσμος κατάματα
τι με πιάνει
έτσι ξαφνικά θα μου ‘ρχονται κλάματα
Μια ζωή δυνατή
μια ζωή κουράστηκα
και θέλω ν’ ανασάνω
να ξεσκάσω λίγο
μια ζωή αντοχή
κάνω πια τσιγάρο και θα φύγω
Δε με παίρνει…
του θεού κι εγώ ψυχούλα σαν όλους σας
στριμωγμένη με δουλειές, πληγές,
αγάπες σαν όλους σας..
|
Tha pernó argá me ísicha vímata
plái sta variá perífana kímata
sto limáni
ki ótan me kitá o kósmos katámata
ti me piáni
étsi ksafniká tha mu ‘rchonte klámata
Mia zoí dinatí
mia zoí kurástika
ke thélo n’ anasáno
na kseskáso lígo
mia zoí antochí
káno pia tsigáro ke tha fígo
De me perni…
tu theu ki egó psichula san ólus sas
strimogméni me duliés, pligés,
agápes san ólus sas..
|