Εγώ είμ’ αυτός που όλα τα υπομένει,
εγώ είμ’ αυτός που δεν λογαριάζεται.
Κι εσύ είσ’ αυτή που από οίκτο μένει,
κι εσύ είσ’ αυτή που να φύγει βιάζεται.
Μιαν άλλη φορά, μιαν άλλη φορά,
θα τα ξαναπούμε μιαν άλλη φορά.
Θα ‘ρθεί ο καιρός που θα με ζητάς
τότε που θα μάθεις κι εσύ ν’ αγαπάς.
Εγώ είμ’ αυτός που δεν έχει γνώμη,
είμ’ ο βολικός που όλα τα ανέχεται.
Κι εσύ είσ’ αυτή που χωρίς συγγνώμη
λέει πως θα ‘ρθεί και ποτέ δεν έρχεται.
Μιαν άλλη φορά, μιαν άλλη φορά,
θα τα ξαναπούμε μιαν άλλη φορά.
Θα ‘ρθεί ο καιρός που θα με ζητάς
τότε που θα μάθεις κι εσύ ν’ αγαπάς.
|
Egó im’ aftós pu óla ta ipoméni,
egó im’ aftós pu den logariázete.
Ki esí is’ aftí pu apó ikto méni,
ki esí is’ aftí pu na fígi viázete.
Mian álli forá, mian álli forá,
tha ta ksanapume mian álli forá.
Tha ‘rthi o kerós pu tha me zitás
tóte pu tha máthis ki esí n’ agapás.
Egó im’ aftós pu den échi gnómi,
im’ o volikós pu óla ta anéchete.
Ki esí is’ aftí pu chorís singnómi
léi pos tha ‘rthi ke poté den érchete.
Mian álli forá, mian álli forá,
tha ta ksanapume mian álli forá.
Tha ‘rthi o kerós pu tha me zitás
tóte pu tha máthis ki esí n’ agapás.
|