|
Κάτι απόψε μου συμβαίνει
και ο ύπνος δε με παίρνει
ανάβω το φως και γυρίζω να δω αν κοιμάσαι
μα εσύ με κοιτάς και τι έχω ρωτάς
μήπως σκέψεις τρελές μου καρφώνονται στο μυαλό
Επειδή σ’ αγαπώ συμβαίνουν αυτά
κοιμήσου εσύ σου λέω τρυφερά
τσιγάρα ανάβω και σβήνω με τόση μανία
και μες στους καπνούς ταξιδεύει ο νους
κι απ’τα μάτια μπροστά η ζωή μου περνά σαν ταινία
Βλέπω δρόμους στενούς χωρίς ουρανούς
νεκρές αγκαλιές χαμένες χαρές
μα υπάρχεις εσύ κι αντέχω ακόμα ζω
και ζω τις στιγμές μεγάλες μικρές
ξεχνώντας το χτες στο σώμα σου που αγαπώ
Μόνο εσένα έχω
μόνο εσένα έχω
μόνο εσένα έχω
Έξω η νύχτα προχωράει σαν βεγγαλικό σκορπάει
και για πρώτη φορά κρύβει μέσα της τόση μαγεία
μα ο νους μου ξυπνά πάλι πίσω γυρνά και προβάλλει
σκηνές από γνώριμα γκρίζα τοπία
Βλέπω δρόμους στενούς χωρίς ουρανούς
νεκρές αγκαλιές χαμένες χαρές
μα υπάρχεις εσύ κι αντέχω ακόμα ζω
και ζω τις στιγμές μεγάλες μικρές
ξεχνώντας το χτες στο σώμα σου που αγαπώ
Μόνο εσένα έχω
μόνο εσένα έχω
μόνο εσένα έχω
|
Káti apópse mu simveni
ke o ípnos de me perni
anávo to fos ke girízo na do an kimáse
ma esí me kitás ke ti écho rotás
mípos sképsis trelés mu karfónonte sto mialó
Epidí s’ agapó simvenun aftá
kimísu esí su léo triferá
tsigára anávo ke svíno me tósi manía
ke mes stus kapnus taksidevi o nus
ki ap’ta mátia brostá i zoí mu perná san tenía
Olépo drómus stenus chorís uranus
nekrés agkaliés chaménes charés
ma ipárchis esí ki antécho akóma zo
ke zo tis stigmés megáles mikrés
ksechnóntas to chtes sto sóma su pu agapó
Móno eséna écho
móno eséna écho
móno eséna écho
Έkso i níchta prochorái san vengalikó skorpái
ke gia próti forá krívi mésa tis tósi magia
ma o nus mu ksipná páli píso girná ke proválli
skinés apó gnórima gkríza topía
Olépo drómus stenus chorís uranus
nekrés agkaliés chaménes charés
ma ipárchis esí ki antécho akóma zo
ke zo tis stigmés megáles mikrés
ksechnóntas to chtes sto sóma su pu agapó
Móno eséna écho
móno eséna écho
móno eséna écho
|
