|
Τι δώρο να σου φέρω στην ανάσταση
τα πλούτη δηλητήριο χρόνια τα ‘πιαμε
μια προσευχή θα κάνω μια παράκληση
συγχώρα μου τ’ ανθρώπινα κι αγάπα με
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει όλα τ’ άλλα είναι καπνός
Με παίρνουνε οι δρόμοι και με σέρνουνε
τυφλό πουλί που φτερουγά στην άβυσσο
οι ώρες της αγάπης μόνο μένουνε
να βρω δυο μέτρα ήλιο και παράδεισο
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει όλα τ’ άλλα είναι καπνός
|
Ti dóro na su féro stin anástasi
ta pluti dilitírio chrónia ta ‘piame
mia prosefchí tha káno mia paráklisi
sigchóra mu t’ anthrópina ki agápa me
Oges ti níchta sto balkóni métra ta nekrá t’ astéria
imaste ston kósmo móni giro ádios uranós
i zoí gimnus mas férni ke mas perni m’ ádia chéria
móno i agápi méni óla t’ álla ine kapnós
Me pernune i drómi ke me sérnune
tifló pulí pu fterugá stin ávisso
i óres tis agápis móno ménune
na vro dio métra ílio ke parádiso
Oges ti níchta sto balkóni métra ta nekrá t’ astéria
imaste ston kósmo móni giro ádios uranós
i zoí gimnus mas férni ke mas perni m’ ádia chéria
móno i agápi méni óla t’ álla ine kapnós
|
