Άντρας δε θα `μαι στο ντουνιά
αν σε ξαναχαϊδέψω πια
εσύ δε θέλεις χάιδεμα
όπως κάθε γυναίκα
μα κάθε μέρα βούρδουλα
να κάνεις και τουμπέκα.
Μπορεί να είσαι γέννημα,
εσύ, του ωραίου φίλου,
μα είσαι γυναίκα
πολύ, πολύ του ξύλου.
Σου τα παρέχω ό,τι θες
μάσες και ξάπλες κι αγκαλιές
γι’ αυτό έχω απαίτηση
αφού σε προστατεύω
εμένα μόνο ν’ αγαπάς
εμένα που ξοδεύω.
Μα εσύ αμέσως τη λαδιά
για πήδημα του ψύλλου,
είσαι γυναίκα
πολύ, πολύ του ξύλου.
Άντρας δε θα ‘μαι στο ντουνιά
αν σε ξαναχαϊδέψω πια
από τα σήμερα που λες
το χάιδεμα τελειώνει
κι αν δε σε στρώσω άπιστη
να μη με λεν Αντώνη.
Μα εσύ αμέσως τη λαδιά
για πήδημα του ψύλλου,
μα είσαι γυναίκα
πολύ, πολύ του ξύλου
|
Άntras de tha `me sto ntuniá
an se ksanachaidépso pia
esí de thélis cháidema
ópos káthe gineka
ma káthe méra vurdula
na kánis ke tubéka.
Bori na ise génnima,
esí, tu oreu fílu,
ma ise gineka
polí, polí tu ksílu.
Su ta parécho ó,ti thes
máses ke ksáples ki agkaliés
gi’ aftó écho apetisi
afu se prostatevo
eména móno n’ agapás
eména pu ksodevo.
Ma esí amésos ti ladiá
gia pídima tu psíllu,
ise gineka
polí, polí tu ksílu.
Άntras de tha ‘me sto ntuniá
an se ksanachaidépso pia
apó ta símera pu les
to cháidema telióni
ki an de se stróso ápisti
na mi me len Antóni.
Ma esí amésos ti ladiá
gia pídima tu psíllu,
ma ise gineka
polí, polí tu ksílu
|