Γύρω και μέσα μου σκοτάδι
κι εγώ σε γυάλινο πηγάδι
ανασαίνω, περιμένω…
Από το τίποτα κρατιέμαι,
πίνω φωτιά κι αναρωτιέμαι
αν τ’ αξίζω, τόσο γκρίζο…
Κέρδισα χάδι φοβισμένο
κι ένα φιλί τσαλακωμένο
σε παιχνίδι πληρωμένο.
“Αν είναι μπόρα θα περάσει
κι αν είναι φως θα με ξεχάσει”
ψιθυρίζω και ραγίζω…
Τις αναμνήσεις μου φωνάζω
δεν απαντάνε και τρομάζω.
Μαύρο χιόνι που δεν λιώνει…
Ψεύτικα λόγια με κυκλώνουν
δεν μου χρωστάν και με πληρώνουν
μαύρα φώτα με τυφλώνουν.
Μη μ’ αγαπάς, μη με θυμάσαι,
μέσα στο βλέμμα μου κοιμάσαι
κι αν δακρύσω, να φοβάσαι.
Μέσ’ στη σιωπή κι αυτής της μέρας
ένας αλλόκοτος αέρας
με πονάει, με ξυπνάει.
Σέρνομαι έξω απ’ τ’ όνειρό μου,
ποτέ δεν το ‘νιωσα δικό μου.
Πάω πίσω στο βυθό μου…
|
Giro ke mésa mu skotádi
ki egó se giálino pigádi
anaseno, periméno…
Apó to típota kratiéme,
píno fotiá ki anarotiéme
an t’ aksízo, tóso gkrízo…
Kérdisa chádi fovisméno
ki éna filí tsalakoméno
se pechnídi pliroméno.
“An ine bóra tha perási
ki an ine fos tha me ksechási”
psithirízo ke ragizo…
Tis anamnísis mu fonázo
den apantáne ke tromázo.
Mavro chióni pu den lióni…
Pseftika lógia me kiklónun
den mu chrostán ke me plirónun
mavra fóta me tiflónun.
Mi m’ agapás, mi me thimáse,
mésa sto vlémma mu kimáse
ki an dakríso, na fováse.
Més’ sti siopí ki aftís tis méras
énas allókotos aéras
me ponái, me ksipnái.
Sérnome ékso ap’ t’ óniró mu,
poté den to ‘niosa dikó mu.
Páo píso sto vithó mu…
|