Το πρόσωπό σου μια σελήνη
μες στην οθόνη τ’ ουρανού
και στων ματιών σου τη γαλήνη
η φωτιά του δειλινού.
Λύσε κι απόψε τα μαλλιά σου
να έρθει η νύχτα πιο νωρίς
να με σκεπάσει η αγκαλιά σου
και να μη με βρει κανείς.
Μυστικά έλα μια νύχτα
μυστικά ως το πρωί
απ’ τα όνειρα να κλέψουμε ζωή.
Το πρόσωπό σου μια σελήνη
που ταξιδεύει στη σιωπή
σαν λέξη άγνωστη κι εκείνη
που κανείς δεν έχει πει.
Μοιάζει ο δρόμος που ‘χω πάρει
για του κορμιού σου τις ακτές
σαν μια εξέδρα στο φεγγάρι
με τ’ αστέρια θεατές.
Μυστικά έλα μια νύχτα
μυστικά ως το πρωί
απ’ τα όνειρα να κλέψουμε ζωή.
|
To prósopó su mia selíni
mes stin othóni t’ uranu
ke ston matión su ti galíni
i fotiá tu dilinu.
Líse ki apópse ta malliá su
na érthi i níchta pio norís
na me skepási i agkaliá su
ke na mi me vri kanis.
Mistiká éla mia níchta
mistiká os to pri
ap’ ta ónira na klépsume zoí.
To prósopó su mia selíni
pu taksidevi sti siopí
san léksi ágnosti ki ekini
pu kanis den échi pi.
Miázi o drómos pu ‘cho pári
gia tu kormiu su tis aktés
san mia eksédra sto fengári
me t’ astéria theatés.
Mistiká éla mia níchta
mistiká os to pri
ap’ ta ónira na klépsume zoí.
|