Αγωνία, αγωνία
η δική σου η αγωνία
μ’ έκανε τρελό και παραμιλώ.
Αγωνία, αγωνία
πώς θα μάθω την αλήθεια
αν με αγαπάς όπως σ’ αγαπώ.
Εγώ για την αγάπη σου
το σπίτι μου αρνήθηκα
κι όλος ο κόσμος τα ‘χει μαζί μου
γιατί σ’ αγάπησα με την ψυχή μου.
Ααααααχ έχω καημό ααααχ
Αγωνία, αγωνία
πώς θα μάθω την αλήθεια
αν με αγαπάς όπως σ’ αγαπώ.
Στιγμή ποτέ δεν πέρασε
χωρίς καημό στα στήθια μου
σαν την καμπάνα τη ραγισμένη
μοιάζει η καρδιά μου η πονεμένη.
Ααααααχ έχω καημό ααααχ
Αγωνία, αγωνία
πώς θα μάθω την αλήθεια
αν με αγαπάς όπως σ’ αγαπώ.
Αααααααααααααααχ
|
Agonía, agonía
i dikí su i agonía
m’ ékane treló ke paramiló.
Agonía, agonía
pós tha mátho tin alíthia
an me agapás ópos s’ agapó.
Egó gia tin agápi su
to spíti mu arníthika
ki ólos o kósmos ta ‘chi mazí mu
giatí s’ agápisa me tin psichí mu.
Aaaaaach écho kaimó aaaach
Agonía, agonía
pós tha mátho tin alíthia
an me agapás ópos s’ agapó.
Stigmí poté den pérase
chorís kaimó sta stíthia mu
san tin kabána ti ragisméni
miázi i kardiá mu i poneméni.
Aaaaaach écho kaimó aaaach
Agonía, agonía
pós tha mátho tin alíthia
an me agapás ópos s’ agapó.
Aaaaaaaaaaaaaaach
|