Κοιμήσου τώρα, κλειστ’ τα μάτια
ανάσα μου μοσχοβολιά.
Κήπος βαθύς, γλυκό ποτάμι
στο προσκεφάλι τα μαλλιά.
Ο ύπνος ήρθε και σου φέρνει
κοπάδι κίτρινα πουλιά
μάτια μου
φως των ομματιών μου
μάτια μου
μάτια από μέλι και φιλιά.
Στην πόρτα στέκει τ’ όνειρό σου
κορίτσι μου μην πας μακριά
εδώ κοντά, γύρω στο σπίτι
έξω στον δρόμο, είν’ ερημιά
Ακόμη πόσο θε να σ’ έχω
δεμένη με χρυσή κλωστή
μάτια μου
φως των ομματιών μου
μάτια μου
κόσμε, αγάπη μου χρυσή.
|
Kimísu tóra, klist’ ta mátia
anása mu moschovoliá.
Kípos vathís, glikó potámi
sto proskefáli ta malliá.
O ípnos írthe ke su férni
kopádi kítrina puliá
mátia mu
fos ton ommatión mu
mátia mu
mátia apó méli ke filiá.
Stin pórta stéki t’ óniró su
korítsi mu min pas makriá
edó kontá, giro sto spíti
ékso ston drómo, in’ erimiá
Akómi póso the na s’ écho
deméni me chrisí klostí
mátia mu
fos ton ommatión mu
mátia mu
kósme, agápi mu chrisí.
|