|
Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω
Πως πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ’ αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομήντα τρία
Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεννιά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν
|
Ti méra aftí pu diáleksa
edó brostá sas na stathó
tragudia ke misóloga
sto fos na katathéso
Pos píra tétia apófasi
den kséro an th’ antékso
i méra aftí thimízi makelió
Noémvris ítan i chroniá
ki edó ginótan tu chamu
egó ímun dekaenniá
ki aftí evdomínta tría
Ke na pu eroteftika
kápia chronologia
ki o érotas kratái gia keró
Ma échi o kerós girísmata
megálose ki aftí ki egó
megálosan ki i fíli mu
eki giro sta saránta
Sta kómmata gantzóthikan
ki egó den kséro ti na po
ke álli sto spitáki tus gia pánta
I apóstasi mas ésose
ma i thímises pligónun
ke léme san vriskómaste
ta ídia ke ta ídia
Ma niótho san mikró pedí
pu páli to malósane
ke fevgo se mia ágoni eparchía
Kitázo páli píso mu
dio gius apóktisa ki egó
dekaenniá Noémvrides
mu várinan tin pláti
Simees ke garífalla
ebório ki apáti
ke lógi episímon sto kenó
Kratáo to stóma mu klistó
ta chili mu matósane
ki afti pu mas prodósane
anérasti na minun
Kufáles den ksoflísame
aftó écho móno na tus po
ta ónira ton erastón de svínun
|
