Νύχτα Σαββάτου κι εγώ είμαι του θανάτου
πίνω μια θάλασσα φαρμάκια και ποτά
κι εσύ απόψε ξενυχτάς στην αγκαλιά του
και κάνεις έρωτα με φώτα χαμηλά
Κι εγώ σαν τρελός οδηγώ
σ’ ένα αμάξι ανοιχτό
με χειμώνα καιρό
Γελώ μα δεν ξέρω αν ζω
ανηφόρα η ζωή κατηφόρα εγώ
Νύχτα Σαββάτου κι εγώ είμαι του θανάτου
κάποιος απέναντι με βλέπει κι απορεί
λέει αυτός δεν είναι απόψε στα καλά του
Έτσι όπως τρέχει κι όπως πάει θα σκοτωθεί
Κι εγώ σαν τρελός οδηγώ
σ’ ένα αμάξι ανοιχτό
με χειμώνα καιρό
Γελώ μα δεν ξέρω αν ζω
ανηφόρα η ζωή κατηφόρα εγώ
|
Níchta Savvátu ki egó ime tu thanátu
píno mia thálassa farmákia ke potá
ki esí apópse ksenichtás stin agkaliá tu
ke kánis érota me fóta chamilá
Ki egó san trelós odigó
s’ éna amáksi anichtó
me chimóna keró
Geló ma den kséro an zo
anifóra i zoí katifóra egó
Níchta Savvátu ki egó ime tu thanátu
kápios apénanti me vlépi ki apori
léi aftós den ine apópse sta kalá tu
Έtsi ópos tréchi ki ópos pái tha skotothi
Ki egó san trelós odigó
s’ éna amáksi anichtó
me chimóna keró
Geló ma den kséro an zo
anifóra i zoí katifóra egó
|